Wettelijk kader
De verplichtingen over de taalvoorschriften van etiketten en veiligheidsinformatiebladen van gevaarlijke stoffen en mengsels zijn opgenomen in het koninklijk besluit van 7 september 2012 tot vaststelling van de taal op het etiket en op het veiligheidsinformatieblad van stoffen en mengsels, en tot aanwijzing van het Nationaal Centrum ter voorkoming en behandeling van intoxicaties als orgaan bedoeld in artikel 45 van Verordening (EG) nr. 1272/2008.
Etiketten
Het KB bepaalt dat de etiketten van gevaarlijke stoffen en mengsels die in ons land worden gebruikt, steeds in het Nederlands, het Frans en het Duits moeten worden opgesteld. Maar, als het product bestemd is voor gebruik in een bedrijf, dan kan daarvan afgeweken worden. In dat geval volstaat de taal of talen van het taalgebied (bv. Nederlands in Vlaanderen). Met ‘gebruik in een bedrijf’ verwijst het KB enkel en alleen naar producten die gebruikt worden om een ander product te produceren en dus niet naar eindproducten die het bedrijf zelf op de markt brengt.
Veiligheidsinformatiebladen
Het KB legt ook de taal van de veiligheidsinformatiebladen vast. Het ter beschikking stellen van een veiligheidsinformatieblad is een verplichting voor de fabrikant/leverancier op basis van de REACH-verordening (2006/1907). Het veiligheidsinformatieblad mag enkel opgesteld worden “in de taal of de talen van het taalgebied waar de stoffen of mengsels op de markt worden gebracht”. Dat betekent in Vlaanderen in ieder geval in het Nederlands en eventueel in nog bijkomende talen.
In het Engels?
Etiketten of veiligheidsinformatiebladen die uitsluitend in het Engels beschikbaar zijn, zijn niet toegelaten. Dat neemt niet weg dat de etiketten of veiligheidsinformatiebladen bijkomend ook in het Engels mogen aangeboden worden. In het KB staat er telkens “ten minste” bij de verplichting over de taal. Dat wijst erop dat het, naast de verplichte taal (of talen), ook toegelaten is om de informatie aan te bieden in een andere taal, zoals het Engels. De leverancier moet er wel over waken dat de informatie in alle talen identiek is. Dat is bijvoorbeeld duidelijk voorgeschreven door artikel 17 van de CLP-verordening (1272/2008).
