ADR: vervoer van klein gevaarlijk afval

Klein gevaarlijk afval

In heel wat bedrijven zijn er kleine hoeveelheden afval te vinden. Het kan gaan om verpakkingen die leeg en ongereinigd zijn, of die nog kleine hoeveelheden gevaarlijke stoffen bevatten. Soms moeten zelfs volledig gevulde flesjes met niet langer bruikbare gevaarlijke stoffen naar de afvalverwerking gebracht worden. Dat afval is meestal afkomstig van onderhoud, productieondersteuning of laboactiviteiten. Veel voorkomende stoffen zijn ethanol, methanol, xyleen, tolueen en azijnzuur.

Het vervoer van gevaarlijk afval is voor veel preventieadviseurs relatief onbekend terrein. Het is echter belangrijk om de basisregels te kennen.

Gebrek aan structuur

In 1957, toen de eerste versie van het ADR gelanceerd werd, was de interesse in duurzaamheid en afval onbestaande. Als gevolg daarvan ontbrak in de ADR-structuur een systematische benadering van de indeling, verpakkingssignalisatie en vervoersvoorwaarden die rekening hield met de beperkingen van transportgevaarlijke afvalstoffen.

Elke gevaarlijke afvalstof begint zijn levenscyclus als product met een commerciële status. Op dat moment is de stof steeds eenduidig gekend. De gevaarlijke stof kan niet op de markt komen zonder begeleidend veiligheidsinformatieblad (safety data sheet - SDS). Rubriek 14 van dat SDS maakt duidelijk welk UN-nummer eraan wordt toegekend en wat de verpakkingsvoorwaarden zijn.

Wanneer de gevaarlijke stoffen end-of-life zijn gekomen, valt alle structuur plots weg. Nergens wordt in een SDS toegelicht welke voorwaarden voor indeling en verpakking er dan worden opgelegd.